Nog een krappe twee weken en dan is het een jaar geleden dat ik volledig zen uit de sauna kwam om zo ongeveer een hartverzakking te krijgen. De OU had net, zij het nog niet helemaal officieel, nieuwe masters aangekondigd en daar werd ik op z’n zachtst gezegd niet blij van. Et tu, OU? Gelukkig kwam twee maanden later het bericht dat het allemaal nogal mee leek te vallen en leek er voor mij bijna geen vuiltje aan de lucht meer, op die verkorte inschrijvingsduur en het aantal tentamenkansen per vak na. Maar dat was te overzien, dus ik schreef me in voor mijn eerste mastervakken zodat ik de harde knip én de ‘master begeleid’ kon ontlopen en de rust keerde weer. Tot een paar dagen geleden.

Ineens kwam er via Facebook bericht over mastervakken die vóór 1 september 2015 afgerond moesten zijn, omdat ze zouden verdwijnen, naar de bachelor verschoven zouden worden, of iets anders vaags. Vakken die ik op mijn masterplan heb staan voor studiejaar 2015/2016! Er werd ook een ander vak genoemd dat voor komend studiejaar op mijn lijst staat en dat zou ook niet meer te volgen zijn na het huidige studiejaar. Die vakken ‘even snel’ afronden voor 1 september is zo goed als onmogelijk, nu ik door de nieuwe regels vóór oktober nog 11 modulen te gaan heb. De moed zakte me in de schoenen.

Vervolgens kwam het bericht dat je de harde knip alleen had kunnen ontlopen door vóór 1 september 2014 een of meer mastervakken gehaald te hebben. Een inschrijving alleen was niet voldoende. Wie na 1 september 2014 een mastervak haalde, zou automatisch in de nieuwe master terechtkomen en de gehaalde studiepunten zouden worden omgezet naar de nieuwe telling, tot maximaal 15 punten. Tenzij je vóór 1 september 2015 de master oude stijl afrondt. Say what?!

Natuurlijk zijn het maar geruchten en de student die er als eerste iets over heeft gemeld doet een vrije master, waarvan al langer bekend is dat die afgeschaft, veranderd, of iets anders vaags worden. Maar toch. De schrik zit er even goed in, dus met trillende vingers mailde ik gisteren mijn mentor. Dat ik mijn hele masterplan in het water zag vallen en dat ik van harte hoopte dat hij een hengel heeft om het er weer uit te vissen. Als verwende OU-student verwachtte ik natuurlijk per ommegaande geruststellend nieuws (want over het algemeen reageren docenten van de OU écht heel snel), maar ik heb nog geen mail terug.

Ik hoop serieus dat deze berichten een storm in een glas water zijn, maar echt lekker zit het me (nog) niet. En dat studeert gewoon niet lekker. Gelukkig mag ik komende week bijkomen in Rome, zodat ik op 9 februari ‘gewoon’ met frisse moed verder kan met het afronden van de bachelor en mijn daaropvolgende – ongewijzigde – masterplan. Duim je mee?

Josanne in her own write