Josanne en de talen | Vlog #129
Ja kijk en als je bent afgestudeerd, dan val je dus in een diep, zwart gat dat je moet opvullen. Maar als je daar té enthousiast over bent, raak je er dus niet over uitgepraat.
Ja kijk en als je bent afgestudeerd, dan val je dus in een diep, zwart gat dat je moet opvullen. Maar als je daar té enthousiast over bent, raak je er dus niet over uitgepraat.
“En toen was daar het virus…” en daarna niets meer. Nou, no worries hoor, ik ben gewoon alive and kicking. En hoe!
Ik sprak inmiddels een aardig woordje Bonjour, ça va en qu’est-ce que c’est? en we waren toegekomen aan het laatste proefwerk van het jaar. Ik vond het een mákkie!
Waar ik vanaf het begin van het jaar lekker wilde gaan knallen, besloot mijn lijf vooral lekker te gaan kuchen. Mijn nieuwe jaar begon dus op 1 februari.
Dat 2020 was toch een eh, ja, bijzonder jaar wel. Januari, februari, knipper met je ogen, kerst voorbij. Zo ongeveer.
Ik weet zeker dat ik de coronaquarantaine – naast gek en veel tijd met de jongens – de rest van m’n leven zal associëren met LaBlast.
Op feestjes kon ik nooit meedoen, want ik kon niet dansen. Maar toen ik dat eenmaal wel kon, kon ik alsnog niet meedoen.
Niet helemaal onverwacht natuurlijk, maar de (sport)scholen gingen dicht. En dan moet je je even aanpassen….
Ik mis m’n kinderen als ze er niet zijn, de inleiding van de inleiding van m’n scriptie houdt me bezig, net als de sluiting van de (sport)scholen. En dat allemaal terwijl ik een roman schrijf.