En dat was 2018

“Wat is de rode draad in jouw leven?” las ik maanden geleden op Twitter. Nou, daar is wat mij betreft maar één antwoord op mogelijk: “Well that didn’t fucking go as planned.” Traditiegetrouw kijk ik in deze periode van het jaar terug naar de maanden die we inmiddels ook al weer achter ons hebben gelaten, en ik kan voor dit jaar maar één conclusie trekken: That didn’t fucking go as planned.

Ik vond het bijvoorbeeld een mooi doel om me aan het eind van dit jaar 5x te kunnen optrekken aan een stang. Met nog twee dagen te gaan denk ik dat ik rustig kan zeggen dat dát dit jaar niet meer gaat lukken. Ik kan hángen aan een stang, dat wel, maar daar houdt het ook wel op.

Maar ik had meer doelen voor 2018. Ik wilde in totaal 250 km rennen. En alhoewel ik alle vertrouwen had in 2018 als hardloopjaar en ontdekte dat ik het hardlopen best wel miste, is het er niet van gekomen om meer dan 10 km te rennen. Twee keer 5 km. Oei. Tijd om me in een hoekje te gaan zitten schamen. Op hardloopgebied was dit jaar dus echt meer dan een dieptepunt. Want echt, ik mis het hardlopen. Echt, ik wil vaker naar buiten om een rondje te rennen, maar het komt er gewoon niet van.

Blijven sporten en daar geld mee verdienen, is een doel dat ik wél haalde. “Ik wil dit jaar eindigen met vijf vaste lessen Zumba en een vaste les voor iedere specialty die ik heb; Toning, Gold, Kids en Kids jr. Daarnaast wil ik heel graag minstens één vaste les STRONG by Zumba hebben.” Helaas ging het voor de specialties niet op; ik heb nog geen vaste les voor Toning, Gold en Kids, maar ik eindigde wél met 2 vaste lessen STRONG by Zumba, 3 vaste lessen Zumba én (wat ik zelf echt nóóit had zien aankomen) 3 lessen BodyBalance. Uiteindelijk was het plan zelfs om daar op de valreep van het jaar ook nog BodyPump aan toe te voegen, maar helaas strandden die plannen met een auto die total loss gereden werd. Doel voor het nieuwe jaar dan maar!

Twee keer per maand een nieuw (gezond) recept uitproberen. Dat plan ging ook een beetje de mist in. Omdat het drukker werd en ik met drie (en later twee) mannen zat die zo goed als niets lusten, schoot het plan er helemaal bij in. Wél weer een mooi plan voor 2019!

Meester in de rechten worden is ook nog niet helemaal gelukt. Ik had vorig jaar rond deze tijd net gehoord dat ik acht maanden extra de tijd kreeg om mijn scriptie af te ronden, dus ik had er alle vertrouwen in dat dat moest lukken. Waar ik níet op gerekend had, was dat zou gebeuren waar ik al veel langer en veel vaker over had nagedacht: scheiden. Ik wist al lang dat dat zou gaan gebeuren, ik wist alleen niet wanneer. Toen bleek dat mijn ex er eigenlijk hetzelfde over dacht als ik, ja, dan is het natuurlijk zinloos om het niet door te zetten. Wat betekende dat er een hoop geregeld moest worden; papierwerk, de scheiding zelf, maar ook een verhuizing met de jongens. En de scriptie schoof vooruit en vooruit en vooruit tot er van die acht maanden ineens nog maar drie weken over waren. Gelukkig kon ik me opnieuw inschrijven voor de scriptie, wat betekende dat ik opnieuw minstens een jaar de tijd had. Maar er direct volledig voor gaan, lukte helaas niet. Ellende met het vervangen van de radiatoren in m’n nieuwe huis, een fulltime training van bijna een maand voor een nieuwe baan die heel november opslokte, een drukke december met sinterklaas en de bijbehorende surprises, de jaarafsluitingen en kerstvieringen op school, vakantie en gedoe. Ook weer een doel voor 2019 dus: die 10.000-14.000 woorden op papier knallen. Done.

Vloeiend Spaans spreek ik ook nog niet, eigenlijk om dezelfde redenen als waarom ik nog altijd geen meester in de rechten ben: andere zaken hadden prioriteit. Maar geef me een half jaartje: op mijn verjaardag zijn die laatste twee doelen gelukt.

Gelukkig gebeurden er ook genoeg leuke dingen: de fotoshoot met mijn zusje bij Sugarcoated, mijn hart bleek tiptop in orde, ik kreeg een ontzettend leuk huis dicht bij m’n ex wat natuurlijk ontzettend fijn is voor de kinderen, ik ging twee keer naar de Efteling, had een geweldige zomer, mocht plotseling BodyBalance geven en eigenlijk, éigenlijk sluit ik 2018 – ondanks de doelen die ik niet haalde – gelukkiger af dan dat ik ‘m begon. Op zich belooft dat wel wat voor 2019, alhoewel de rode draad wel niet zal veranderen. Ook 2019 loopt waarschijnlijk compleet anders dan ik nu denk. Maar dat horen jullie volgend jaar dan wel weer.