Italiaans experiment – aggiornamento
Na bijna 6 maanden (Wait?! What?!) sluit ik mijn Italiaanse experiment af. In het Nederlands, dus dat zegt denk ik wel voldoende over het resultaat.
Na bijna 6 maanden (Wait?! What?!) sluit ik mijn Italiaanse experiment af. In het Nederlands, dus dat zegt denk ik wel voldoende over het resultaat.
Een productieve studiesessie staat of valt met de planning. Maar hoe maak je zo’n grip-op-alles-top-of-the-world-planning?
De afgelopen drie maanden luisterde ik dagelijks 15 minuten naar een Italiaanse podcast, zodat ik nu retesnel Italiaans leer. Right.
Sommige mensen drinken hun zorgen weg, andere mensen gaan stresseten.
Ik heb een heel ander mechanisme om met stress om te gaan.
Wat is het toch dat hobby’s bij mij altijd zo gigantisch uit de klauwen escaleren? Want niet alleen staat het idee voor deze blogpost al een half jaar klaar, de inhoud is inmiddels honderd keer anders dan ik oorspronkelijk bedacht had.
Ja kijk en als je bent afgestudeerd, dan val je dus in een diep, zwart gat dat je moet opvullen. Maar als je daar té enthousiast over bent, raak je er dus niet over uitgepraat.
“En toen was daar het virus…” en daarna niets meer. Nou, no worries hoor, ik ben gewoon alive and kicking. En hoe!
Ik sprak inmiddels een aardig woordje Bonjour, ça va en qu’est-ce que c’est? en we waren toegekomen aan het laatste proefwerk van het jaar. Ik vond het een mákkie!
Waar ik vanaf het begin van het jaar lekker wilde gaan knallen, besloot mijn lijf vooral lekker te gaan kuchen. Mijn nieuwe jaar begon dus op 1 februari.