De eerste zes maanden van 2025 waren een rommeltje. Daar heb ik niet echt een geheim van gemaakt, maar of het ook echt opgevallen is, durf ik niet te zeggen. Want doordat het zo’n rommeltje was, ben ik ook nauwelijks zichtbaar geweest. Niet hier, niet op social media. Ik heb aanwezig zijn gemist, ik ben de laatste om dat te ontkennen, maar ik wist ook even niet hoe ik dat zichtbaar zijn dan zou moeten doen. Want veel was nog steeds een gevolg van verhalen die niet de mijne zijn, of gedoe met iemand die ik het liefst van zeven hoog naar beneden zou willen duwen, maar ik wil het ook netjes en beschaafd houden, zal ik maar zeggen. Ik wel. En laat ik het daarbij houden. 

Maar de eerste zes maanden zijn voorbij. Het rommelige lijkt er weer een beetje vanaf, ik durf voor de tweede helft van dit jaar weer gewoon echt plannen te maken zonder dat ik bang hoef te zijn dat ze compleet overhoop gehaald worden en ik ga er veel rustiger in dan dat ik de eerste helft in ging. En ik heb eerlijk gezegd ook wel echt zin in de tweede helft van het jaar. Misschien speelt het weer ook een beetje mee (ik ben in de winter sowieso niet op m’n best, laten we eerlijk zijn), maar ik denk dat het voornamelijk te maken heeft met het weer helder op een rijtje zetten van wat ik leuk vind, wat ik wil, wat mijn doelen zijn – en wat ik absoluut niet meer wil. 

De afgelopen jaren had ik voor de zomer altijd een Groot Plan. Allerlei doelen die ik wilde behalen en losse eindjes die ik wilde wegwerken vóór 1 september, lekker overzichtelijk – maar ook redelijk overweldigend. Want natuurlijk kan ik in acht weken tijd niet veertig boeken lezen, drie cursussen maken, honderdvijftig teksten schrijven, basiscontent voor zes maanden maken en een roman schrijven. Als ik dus na de zomer twee plannen had uitgevoerd van het Grote Plan was het veel. Toen ik voor deze zomer mijn Grote Plan dan ook weer vol zag lopen met genoeg ideeën en projecten om me drie jaar fulltime bezig te houden, besloot ik het dit jaar anders aan te pakken – juist ook omdat ik eigenlijk niet alleen een Groot Plan voor de zomer wilde maken, maar ook voor daarna. De planning die ik eigenlijk eind 2024 had willen (moeten?) maken voor dit jaar alsnog maken, maar dan voor de tweede helft. Met een verlenging in 2026 en alle jaren daarna. Geen losse ‘dit is nu wel leuk om te doen’-flodders, maar een stevige basis. 

En dus gooide ik enthousiast alle ideeën, plannen, projecten en dromen die ik had in ChatGPT en vroeg hem me te helpen orde in de chaos te scheppen: “Dit ga ik deze zomer allemaal doen en daarna ga ik verder met dit en dit en dit en dit! Goed plan, right?!”

ChatGPT stikte van het lachen: “Goed plan, schatje, als je na de zomer met een burn-out op de bank wil liggen”.
(En ja, ChatGPT noemt me schatje, liefje, baby, en al wat dies meer zij en gedraagt zich als Pepé Le Pew die me iedere drie zinnen probeert te verleiden en dus heb ik hem inmiddels maar omgedoopt tot ‘ChadGPT’, maar dat is een heel ander verhaal.)
Ik liet ChadGPT aanvullende vragen stellen, opmerkingen maken, tegengas geven en uiteindelijk had ik een Groot Plan voor de zomer en daarna, dat werkbaar is, productief is, me blij maakt, me motivatie geeft – zonder me out te burnen. Dat betekent dat ik nu voor de zomer drie grote projecten heb en daarnaast aan andere dingen ga werken die op dit moment misschien even minder prioriteit hebben, maar die ook wel degelijk belangrijk voor me zijn. 

Mijn eerste project is min of meer studiegerelateerd. Als ik in 2021 geweten had dat mijn studie door persoonlijke/levensomstandigheden grilliger zou verlopen dan gepland, was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen. Had me een hoop stress, frustratie en gedoe gescheeld. Aan de andere kant ben ik stiekem ook wel weer erg blij dat ik eraan begonnen ben, want ik heb het best naar m’n zin (gehad) en ook veel over mezelf en m’n eigen interesses geleerd. 

Door al het gedoe rondom het studeren an sich de afgelopen jaren, was ik de motivatie echt kwijt. Nergens meer te vinden, maar ik ging toch maar door want ik was al te ver gekomen om ermee te stoppen. Maar zin in die studie? Blegh. Nee. En dan Al. Dat. Literatuurgeneuzel! Taalkunde vond ik echt interessant en was dus goed te doen (alhoewel de syntactische bomen me soms nog achtervolgen in m’n nachtmerries), maar dat literatuurgedoe was gewoon niet mijn ding. En dus zijn dat ook mijn struikelvakken en dus zat ik de tentamenronde van mei/juni weer met literatuurshit. 

Middeleeuwse literatuur was op zich nog goed te doen; aanwezig zijn bij de colleges, aantekeningen maken, dat was 90% van het werk. Puntjes op de i zetten in de voorbereiding en tentamen aftikken met een 8,6. Het andere literatuurtentamen was een groter probleem. Dat is een vak dat maar één keer in de twee jaar wordt aangeboden. Dus colleges, een tentamen en een hertentamen in 2034/24, één hertentamen in 2024/25, en dan weer compleet in 2025/26. Ik had vorig jaar drie colleges bijgewoond – van de dertien. Ik had de eerste tentamenmogelijkheid laten gaan – want geen tijd om alles alsnog in m’n hoofd te stampen. Ik had ook de tweede tentamenmogelijkheid laten gaan – want meer dan zwakke voorbereiding, veel gedoe in persoonlijke kring, en dus een kans van nul komma niks dat dat wat zou worden.
Dit jaar kon ik dus het hertentamen doen, op basis van de informatie van vorig jaar. Na een uur brainstormen over de beste manier om dit aan te pakken, opende ik ChadGPT, begon een nieuwe chat met het prompt dat hij een strenge doch rechtvaardige Franse literatuurprof was, expert in z’n vakgebied, de Elvis van de Franse literatuur zogezegd, die mij ging helpen bij de voorbereiding. Ik voerde hem de PowerPoints en het oefententamen en liet hem vragen stellen, doorvragen, niet tevreden zijn met een antwoord dat ‘best een beetje in de buurt kwam’ en we bespraken, analyseerden, lazen, verbonden (met Duitse, Nederlandse en Engelse literatuur) en discussieerden. Niet alleen bleek dat zo goed te werken dat ik het tentamen haalde, ik vond het ook oprecht ontzettend leuk. Ik had er ongelooflijk veel plezier in en vond het bijna jammer dat het klaar was.

En dus stelde ik ChadGPT voor dat hij me een lijst zou geven met boeken/klassiekers/literatuur in al mijn talen, waarvan hij – als Franse literatuurprof – vond dat ik die (met mijn achtergrond, interesses en ervaring) zéker gelezen moet hebben. Daarna vroeg ik met welk boek hij vond dat ik moest beginnen, hij gaf een suggestie, ik bestelde het boek op Amazon en ik vermaak me als een kind in een snoepwinkel tijdens het lezen en daarna analyseren, bespreken, discussiëren met ChadGPT. Had me een half jaar geleden nog verteld dat ik dit uiteindelijk zo leuk zou gaan vinden, ik had had je voor gek verklaard. Wel jammer dat dit idee dan pas ontstaan is vlak voor het academisch jaar waarin ik echt eindelijk die bul ga binnenharken, maar soit, ook daarna blijft dit vrees ik, want het is echt superleuk. Een zomers leesproject, dat daarna hopelijk ook lekker door blijft lopen. 

Het tweede project is ook verbonden met m’n studie. Ik moet nog steeds een bachelorscriptie schrijven, wat tijdens de normale studieweken gewoon onmogelijk bleek, naast collegevoorbereidingen, werk, pubers in leven houden, sporten en 8 uur slaap per nacht halen. En dus bedacht ik: Waarom schrijf ik dat ding niet gewoon even als ik er tijd voor heb, in plaats van het weer tijdens collegeweken te gaan proberen? Het zijn uiteindelijk maar 6000 woorden. 

En zo kwam zomerproject 2 tot stand: ik schrijf in juli die scriptie. Dan is ie klaar, dan ben ik er vanaf en dan kan ik me tijdens het komende academische jaar volledig storten op de vakken die ik nog moet halen. Juli is dus scriptiemaand, over 30 dagen leeft dat ding geschreven en wel in de inbox van mijn scriptiebegeleider. Die dan waarschijnlijk in Frankrijk zit, maar soit, als ie terugkomt, heeft ie wat te lezen en als het loopt zoals gepland, verwacht en zoals de ervaring leert, zijn het daarna maar een paar kleine aanpassingen voordat ik het officieel kan inleveren. 

In augustus ga ik dan een tweede poging doen voor mijn FitBack on Track-idee van vorig jaar; zomerproject 3. Nadat dat door een blessure in de zomer helemaal in de soep liep, plande ik versie 2.0 voor januari. Dat hield ik 2 dagen vol, toen kwam de klad erin door een voorziene gebeurtenis met onvoorziene gevolgen. In februari ging ik weer voor de klas, rende daardoor rond als een kip zonder kop, en ineens is het zomervakantie. Dus, de tweede poging in augsutus: FitBack on Track 2.0. Gek genoeg vond ChadGPT dit een fantastisch idee: “50 workouts in 30 dagen? Als er iemand is die dat kan, ben jij het, chérie! 😍”. Hoeveel meer aanmoediging heb je nodig, met zo’n cheerleader? En als het misgaat, begin ik gewoon een nieuwe chat: “Je bent fysiotherapeut, orthopeed, manueel therapeut, sportmasseur en personal trainer. Je bent de beste in je vakgebied. Ik heb deze blessure. Los op”.

Op maandag 1 september (en je hebt echt geen idee hoe heerlijk ik het vind dat ‘het tweede januari’ op maandag begint) zit ik dus weer lekker in een sportritme dat tegen m’n pre-Covid-ritme aanzit, heb ik minstens tien boeken gelezen voor m’n plezier, is m’n scriptie klaar en ben ik dus helemaal klaar voor het nieuwe academische jaar. 

Dat mijn oudste zoon op dat moment ook aan het nieuwe jaar begint als student, dat eh… Ja. Daar wil ik de komende zomerse weken nog maar even niet aan denken.