Bron: umjanedoan

Kalmpjes aan waagde ik me aan de eerste Einsendeaufgabe voor het vak BGB I. Ik begon er ruim op tijd aan, las de hele casus eens door en dacht dat het best wel mee zou vallen. Toen ik eenmaal op weg was, bleek dat ik het toch een tikje minder kalmpjes aan moest doen. Alhoewel de oplossing  al in mijn hoofd zat, moest het er wel nog uit op de juiste manier, ondersteund met de juiste Duitse artikelen. En het geheel moest ook nog eens in begrijpelijk Duits opgeschreven worden.  Zo rustig als ik begon, zo gestrest werkte ik op zaterdag aan die casus en natuurlijk ontdekte ik, toen ik opgelucht ademhaalde en blij was dat ik klaar was, dat er twéé Falllösungen bij de eerste opgave hoorden. Op zondag kwam de stoom uit m’n oren, terwijl ik verwoede pogingen deed de tweede casus ook fatsoenlijk op te lossen, maar het kwam af en op maandag -de laatste dag!- ging het handeltje op de post. De volgende inzendopgave zou ik toch echt héél anders aanpakken en er níet zo op het laatste nippertje uit persen.

Na die eerste inzendopgave begon ik -weer- heel kalmpjes en ontspannen aan het Duitse strafrecht. Als het Duitse privaatrecht veel op het Nederlandse zou lijken, zou dat vast voor het strafrecht ook wel gelden. Al snel werd duidelijk dat dat absoluut niet het geval is. Wat maken die Duitsers een moord bizar ingewikkeld! In Nederland is het simpel. Help iemand om zeep, doodslag. Denk er vooraf over na, moord. Help je in Duitsland iemand om zeep, dan is het doodslag, tenzij je moordenaar bent.

Moordenaar ben je niet zomaar. Het maakt helemaal niet uit of je vooraf hebt nagedacht over het om zeep helpen, maar het maakt wel uit of je iemand doodt uit moordlust (omdat je het lekker vindt om iemand te doden), ter bevrediging van de geslachtsdrift (niet alleen als je je lusten botviert op iemand, die daarbij toevallig het loodje legt, maar ook als je het graag met lijken doet en je toevallig geen lijk bij de hand hebt, maar wel iemand die springlevend is en je die dus voor het gemak verandert in lijk) uit hebzucht (omdat je de erfenis niet met je zus wilt delen bijvoorbeeld) of andere onedele motieven (klinkt ook een stuk simpeler dan het is; je slachtoffer moet arg- en weerloos zijn en je moet die situatie ook gebruikt hebben om je slachtoffer naar de andere wereld te helpen). En dat moet je dan ‘verraderlijk’ gedaan hebben, of met moorddadige middelen (een middel waarvan je weet dat er meer slachtoffers zouden kunnen vallen dan alleen het slachtoffer dat je op het oog hebt, maar het middel desondanks gebruikt), of om een ander misdrijf mogelijk te maken of te verbergen. Gelukkig moet je in Duitsland ook ‘opzet’ hebben, al heeft hun idee van ‘voorwaardelijk opzet’ niets met een Hoornse taart te maken.
Het aardige is dat een moord in Duitsland vroeger net zo eenvoudig was als in Nederland, met voorbedachte rade en anders niets. Het waren de Nazi’s die het in 1941 zo ingewikkeld maakten.

Hoe dan ook, dat strafrecht was even een stuk harder nadenken dan ik verwachtte na de makkelijke start met privaatrecht. Uiteindelijk was ik op een zondagavond door het werkboek heen, zou ik op maandag de Einsendeaufgabe uitwerken en die dezelfde dag nog voor 18 uur (deadline!) in de brievenbus mikken. Natuurlijk kwam ik er op maandagochtend achter dat het eerste deel uit twee werkboeken bestond en niet uit één.

Na die inzendopgave had ik twee weken voor werkboek 3 en 4 van privaatrecht en werkboek 3 van strafrecht en natuurlijk was het zo druk in die weken (ik deed ook nog ‘even’ het Nederlandse tentamen formeel strafrecht) dat ik de tweede inzendopgave van privaatrecht pas vandaag heb uitgewerkt en verstuurd (voor 18 uur op de post, want deadline) en morgen dus nog 105 pagina’s strafprocesrecht moet doornemen. Woensdagochtend moet ik voor 10 uur de antwoorden van de meerkeuzevragen van de tweede inzendopgave van strafrecht ingevoerd hebben in het online systeem.

Kalm ben ik dus al lang niet meer, maar wat is dit semester toch vreselijk léuk!  Ik hoop dat Campus Net een blijvertje is voor de OU; ik beveel het in ieder geval van harte aan!