Vraag me naar mijn favoriete film en de kans is groot dat je een antwoord krijgt als ‘Dead Poets Society’, ‘Patch Adams’ of ‘Awakenings’. Films met een diepzinnige boodschap zeg maar, waar je nog lang over nadenkt. “Carpe diem, boys, seize the day!” “Oh captain, my captain!”

Maar stiekem is dat natuurlijk niet helemaal waar. Ik vind deze films serieus heel mooi en ik kijk ze graag, maar eigenlijk is mijn favoriete film gewoon ‘Legally Blonde’. Ook ‘Dirty Dancing’ prijkt al lang heel hoog op mijn lijstje met guilty pleasures. En wie mijn zestiende vlog heeft gezien, weet dat ik er zelfs een heel favoriet genre op nahoud: horror. Met stip op nummer 1: de Child’s Play-films. Ok, met stip op nummer 1 t/m 7, want er zijn er inmiddels 7 gemaakt. Nee, dit is geen tikfout. Er zijn ZEVEN films gemaakt met Chucky in de hoofdrol.

Deel 1 en 2

De eerste Child’s Play-film stamt uit 1988 en met een beetje fantasie is het nog wel geloofwaardig: Charles Lee Ray, een seriemoordenaar, die vlak voor zijn dood zijn ziel overbrengt in een pop door handig gebruik te maken van voodoo. Als die ziel te lang in die pop blijft zitten, wordt hij menselijk en dus ook weer sterfelijk. De enige manier om de pop uit te schakelen is door zijn hart te doorboren. Aan het eind van de film ligt de pop verbrand en wel in stukken verspreid door de gang, maar of hij nou écht in z’n hart geraakt is? Er is ruimte voor een vervolg.

Dat vervolg kwam twee jaar later; Child’s Play 2 en ok, vooruit… De fabrikant heeft de verkoolde resten van Chucky, de moordzuchtige pop, in handen gekregen en knapt deze op om aan te tonen dat er niets mis is met de pop. Maar hij komt natuurlijk van een koude kermis thuis. Aan het eind van de film wordt de pop compleet vernield, maar dat hart hè.

Deel 3 en 4

In Child’s Play 3 (1991) wordt de fabriek waarin de poppen gemaakt werden heropend, 8 jaar na de ‘tragische gebeurtenissen’ en er worden oude materialen gebruikt. Jawel, Chucky komt weer tot leven om aan het eind van de film weer compleet in de kreukels te liggen. De overblijfselen van de pop worden in Bride of Chucky (1998) gestolen door een corrupte agent in opdracht van Tiffany, de vriendin van seriemoordenaar Charles Lee Ray, zodat zij de pop weer kan opknappen. Zij is ervan overtuigd dat Charles van plan was haar ten huwelijk te vragen, maar ontdekt al snel dat hij dat absoluut niet van plan was. Zij boos, ruzie, hij boos, en uit wraak vermoordt hij haar en stopt haar ziel in een vrouwelijke pop. De poppen willen van hun poppenlijven af, maar hebben daar een amulet voor nodig dat Charles droeg toen hij begraven werd. Ze moeten dus naar zijn graf zien te komen. Onderweg laten ze hier en daar een lijk achter, hebben ze seks (I kid you not!) en eenmaal op de begraafplaats steekt Chucky Tiffany dood. Zelf raakt hij levend begraven bij het stoffelijk overschot van Charles. Maar dode pop Tiffany bevalt wel nog even van een kind.

Deel 5

Dat kind staat centraal in Seed of Chucky (2004). Hij weet zijn ouders, die gebruikt worden in een Hollywoodfilm over Chucky en Tiffany, weer tot leven te wekken en blijkt in een genderidentiteitscrisis te zitten; is hij nou een jongen of een meisje? Chucky en Tiffany willen nog steeds uit die poppenlichamen en willen hun zoon/dochter (die dus nooit ‘mens’ is geweest) óók naar een mensenlichaam overhevelen. Daar hebben ze een baby voor nodig. Dus Chucky slaat de hand aan zichzelf, met het resultaat daarvan (en een pipet groot genoeg om een T-Rex te bezwangeren), krijgen ze het voor elkaar om een vrouw zwanger te maken, die na een paar dagen (want voodoozwangerschap) een tweeling baart: een jongen en een meisje. Komt natuurlijk ontzéttend goed uit, met die zoon/dochter in een identiteitscrisis! Moord, doodslag, en uiteindelijk komen de ziel van Tiffany en haar zoon/dochter op de plaats van bestemming terecht: in de vrouw en de kersverse tweeling. Briljant. Ik zweer het.

Deel 6 en 7

Maar Chucky zou Chucky natuurlijk niet zijn als hij niet onverwoestbaar was, dus hij keert in 2013 terug. In Curse of Chucky vliegen de lijken ook weer om je oren en de enige overlevende is Nica. Leuk detail: de actrice die Nica speelt is de dochter van de acteur die in de eerste film Charles Lee Ray speelde en in alle films de stem van Chucky doet. Niemand gelooft Nica natuurlijk als ze zegt dat al die moorden zijn gepleegd door een pop en ze belandt in een gesticht.

In dat gesticht krijgt ze toch weer bezoek van Chucky. Hij is als pop gebruikt in de rechtszaak, werd gestolen door een corrupte agent (sounds familiar?) in opdracht van niemand minder dan… Tiffany. Dat niet alleen, blijkbaar heeft Chucky een manier gevonden om zijn ziel over te brengen naar meerdere poppen, waardoor er een heel leger aan moordlustige poppen ontstaat in Cult of Chucky (2017). Het hoofd van de originele (maar hoe origineel ís hij eigenlijk nog?!) Chucky-pop is in het bezit van Andy, de jongen die in 1988 de door Charles Lee Ray bezeten pop voor zijn verjaardag kreeg. Andy is inmiddels volwassen en besluit Nica te gaan helpen. Leuk detail: de acteur die Andy speelt in deze film is dezelfde acteur die het jongetje Andy speelde in Child’s Play 1 en 2. Helaas voor Andy slaagt Chucky erin zijn ziel eindelijk over te brengen in een menselijk lichaam en maakt daar veelvuldig gebruik van. Wie is in dat gesticht nog te vertrouwen? Uiteindelijk belandt de ziel van Chucky in het lichaam van Nica. ‘Nica’ sluit Andy vervolgens op en gaat er samen met Tiffany vandoor. Over open eindes gesproken.

Wanneer je alleen de laatste film kijkt, dan kun je volgens mij niet anders dan anderhalf uur verwonderd met je kin zo ongeveer op je knieën met je hoofd schudden en bij de aftiteling denken: “WTF was dít dan?!”
Maar ben je net zo’n idioot als ik die begint met de eerste film en ze allemaal achter elkaar kijkt, dan ga je nog wel mee in de gekte. Zeker als je ’s avonds begint en ergens ’s nachts eindigt en verschrikkelijk melig wordt van alle platte, slapstickachtige grappen. Heerlijk! Hoezo horror? Pure comedy!

Oh ja

Overigens is er nóg een film die ik he-le-maal het einde vind en die heerlijk vergezocht is: ‘De Johnsons’. Maar hoe en waar ik ook zoek, die kan ik dus echt nergens vinden. Mocht je dé tip hebben, laat het me dan alsjeblieft weten! Want zoeken op deze titel op Bol.com levert ‘Fifty Shades of Grey’ op. Kijk, dát is pas horror!