Dacht ik me toch een goede reden te hebben om m’n scriptie te negeren – anders dan veel sporten uiteraard – ging dat hele feest mooi niet door. Een herontdekte oude liefde maakte dan wel weer veel goed.
Mijn polsblessure begin maart was een aardige wake-up call. Het letterlijk even stil moeten staan, zorgde voor nieuwe inzichten en inspiratie.
De tijd vliegt serieus keihard voorbij, maar stiekem geniet ik er met volle teugen van!
Als je al een paar weken best heel moe bent, ga je gekke dingen doen. Zoals nauwelijks filmen, jezelf de hemel in prijzen en uit je nek kletsen tijdens het koken.
Dat die dromen, wensen en doelen gewoon gerecycled zijn van het jaar daarvoor, ach, wat maakt het uit. Er staan weer 365 momenten voor je neus waarop je wél kunt bereiken wat je wilt. Omdat 2019 nog vers is, heb ik er weer alle vertrouwen in.