Mijn moeder had een zware taak toen ik mijn oudste zoon kreeg. Het was de bedoeling dat zij net zo’n geweldige oma zou worden als haar moeder voor mij was en dat was absoluut geen gemakkelijke opgave. Mijn oma was namelijk de allerbeste, allerliefste en allergaafste oma ever.

Dik tien jaar later (wait! What?!) kan ik met volle overtuiging zeggen dat dat haar prima gelukt is. Ik denk dat mijn kinderen twee fantastische grootouders hebben en ik ben ontzettend trots op mijn ouders als opa en oma. Ze vervullen deze rollen zó veel beter dan ik hoopte tijdens mijn eerste zwangerschap.

Daarom was ik nogal in shock toen ik een artikel las waarvan de conclusie min of meer was dat mijn ouders slechte grootouders zijn. Ze hebben namelijk geen vaste oppasdag. Al vroeg in mijn eerste zwangerschap deelde mijn moeder mee dat ze géén vaste oppasdag wilden. Zij en paps werkten toen allebei fulltime en wilden heus wel oppassen, maar niet op een vaste dag. Ik snapte dat wel en ik heb ook zéker niet het idee dat mijn kinderen iets gemist hebben daardoor.

Mijn ouders staan namelijk wel áltijd voor ons klaar als dat nodig is. De kinderen mogen regelmatig komen logeren (en dan mogen ze ook echt láng blijven) en elke zaterdag na scouting halen mijn ouders de jongens op, die dan een paar uurtjes bij opa en oma mogen blijven. Hebben we een ouderavond, moeten we allebei weg, is er iets anders waardoor we oppas nodig hebben? Mijn ouders zijn er. En toen we jaren geleden de kinderopvang moesten opzeggen omdat het te duur werd, bood mijn moeder spontaan aan om de jongens elke woensdagmiddag een paar uurtjes op te halen.

Doordat er geen vaste oppasdag is, houden mijn ouders ook de rol van opa en oma en worden ze geen ‘mede-opvoeders’. Het gave van naar oma gaan vroeger vond ik altijd dat daar véél meer mocht dan thuis. Thuis mocht ik ook altijd veel, maar bij oma mocht je net iets meer. Oma maakte ook rustig een boterham voor je met vier soorten beleg, ze maakte ’s avonds toastjes met ei en ik mocht úren opblijven. Het lijkt mij heel lastig om als grootouders daar een onderscheid in te moeten maken: nu zijn we fun-oma en fun-opa en nu moet er serieus opgevoed worden.

Slechte grootouders… Pft. Volgens mij hebben mijn kinderen een fantastische band met mijn ouders en zijn ze allemaal stapelgek op elkaar. En daar was écht geen vaste oppasdag voor nodig.