Wat een week was het weer. Waardeloos, knap waardeloos. Maar wél met een leuk pakketje, het hoogtepunt van deze week. Want verder kan ik wel wat inspiratie gebruiken om iets op te ruimen en er viel van dat vieze, witte spul uit de lucht…
Een week waarin ik mezelf niet meer herkende, gevloerd werd door verlammende hoofdpijn, opkrabbelde en afsloot met een etentje. Al bij al best een leuke week! Hesjtek rasoptimist.
Je knippert een keertje met je ogen en niet alleen november is voorbij. Deze tornado had ik toch zeker niet verwacht.
Zo’n week waarover je heel veel kunt zeggen, maar waar je eigenlijk niets over wilt zeggen. Het was een vreemde week, maar what else is new. Met recht blij dat ‘ie voorbij is dus. Op naar de volgende achterlijke week!
Dit was werkelijk een hysterische week. Waar was de auto van m’n ouders, hoe zat het nou met het vervangend vervoer, en ondertussen trainen we vrolijk verder (ondanks heftige keelpijn en een weigerende stem), waardoor we een wekker vergaten te zetten. En een ezel stoot zich in het algemeen…. Man man man.
Wat kan ik zeggen over deze week? Er zou een knallend einde zijn, de tweede trainingsdag van BodyPump. Nou, het einde was absoluut érg knallend, maar ik had het tóch liever anders gezien. Dag blauwe smurf, het ga je goed…
Wát! Een! Week! Fulltime training, ‘s avonds gewoon m’n lessen en in het weekend de eerste trainingsdag om BodyPump-instructeur te worden.
Na twee weken in de kou, werd eindelijk mijn verwarming gefixt. Ik kreeg zowaar de VIP-treatment, maar dat was natuurlijk ook maar tijdelijk. En het einde van de week was ronduit ellendig.
Het was een koud weekje, ik ontdekte dat ik meerdere verslavingen heb, oh, en had ik al gezegd dat ik het koud had?