Tijdens de laatste bijeenkomst van het vak aansprakelijkheidsrecht drukte de docente ons op het hart dat ‘eigen schuld’ vrijwel altijd in het tentamen voorkomt. Niet als een op zichzelf staande vraag, maar verwerkt in een andere casus. ‘Hou die eigen schuld dus altijd in je achterhoofd!’ Ik naam haar tip ter harte en begon het tentamen door op het kladpapier bovenaan in hoofdletters ‘EIGEN SCHULD’ op te schrijven. Dát zou ik in ieder geval niet vergeten.

Ik las de vragen van het tentamen globaal door en besloot te beginnen met de vragen die ik zeker wist. Op sommige van die vragen kon ik alleen zó’n uitgebreid antwoord geven dat ik in tijdnood begon te komen. Voor het laatste deel van de laatste vraag had ik dus nog maar tien minuten en veel verder dan ‘ongerechtvaardigde verrijking’ en ‘onverschuldigde betaling’ kwam ik door de tijdsdruk niet. Na vijf minuten m’n hoofd breken over dit vraagstuk bedacht ik dat iets opschrijven nog altijd beter was dan niets opschrijven en toen zag ik mijn kladpapier weer. Eigen schuld. Plotseling schoten de vlammen uit mijn pen en schreef ik een betoog waarin ik stelde dat de man van de verfwinkel bepaalde missers heus wel had ingecalculeerd bij het vaststellen van z’n prijzen, dat het om zo’n klein bedrag ging dat als hij veroordeeld zou worden in de proceskosten, mocht het zover komen, hij veel meer geld kwijt was dan wanneer hij nu zijn verlies nam en dat het bovendien een fout was geweest van een van zijn medewerkers en niet van de klant/wederpartij. Kortom: het was gewoon een kwestie van eigen schuld en als hij slim was gaf hij de medewerker een uitbrander en liet hij het daarbij zitten.
Ik zette de laatste punt nadat de medewerker van het studiecentrum aangaf dat de tijd voorbij was.

De volgende dag stond het antwoordmodel van het tentamen op Studienet. Nadat ik de modeluitwerking van deze laatste vraag had gelezen moest ik verschrikkelijk lachen om wat ik had opgeschreven. De tranen rolden over m’n wangen en ik schrapte voor mezelf het aantal punten dat ik voor deze vraag had kunnen halen. Bij de andere vragen schrapte ik ook wat punten voor dingen die ik gemist of anders opgeschreven had en bedacht dat als ik geluk had ik misschien een 7 gescoord zou hebben. Maar dat was dan vast alleen maar als de docent die het tentamen corrigeerde gevoel voor humor had en me misschien toch een puntje zou gunnen voor mijn ‘eigen schuld’ verhaal.

Afgelopen vrijdag was de uitslag eindelijk bekend. Riep ik vroeger nog ‘eigen schuld, dikke bult!’ sinds vrijdag brul ik uit volle borst ‘eigen schuld, dikke acht!!’ Of ik misschien toch nog wat juiste dingen heb geroepen in mijn betoogje weet ik niet, daar moet ik het tentamen eerst voor opvragen, maar ik weet wel dat ik ‘eigen schuld’ nooit meer zal vergeten…