De Time Turner van Albus Dumbledore mag wat mij betreft vandaag nog uitgevonden worden. Want allemachtig, wat kan ik zo’n ding goed gebruiken! Vond ik vroeger als kind de zomervakantie altijd eindeloos lang, nu ben ik geschokt dat er alweer twee van de zes weken voorbij zijn. Waar blijft die tijd toch?!

In juni liep ik in totaal 55,5 km hard en ik vind het nog steeds belachelijk. Ik. Afgelopen maand deed ik het iets rustiger aan met 24 km in totaal, want ik merkte wel duidelijk dat mijn lijf helemaal niet gewend is aan zoveel geren. Het duurde dus iets langer dan ik verwachtte, maar het onvoorstelbare gebeurde. Ik overleefde alle dertig lessen van Start to Run en liep uiteindelijk 5 km achter elkaar zonder tussendoor te wandelen. Ik geloof het zelf ook nog steeds niet.

Het schooljaar eindigde met twee prachtige rapporten en twee jongetjes die overgaan naar de volgende groep. Na de vakantie ‘doen’ we groep 2 en groep 4 en ik denk dat ik het net zo spannend vind als de jongens zelf. Ze komen allebei in een combinatiegroep (1/2 en 4/5), waar ik dus voor het eerst als ouder mee te maken krijg. Er valt vanaf september weer genoeg te beleven voor de mannen en mij.

In de laatste – toch al drukke – weken van het schooljaar werd mijn jongste 5. Er moest dus getrakteerd worden én hij wilde natuurlijk ook nog een partijtje. Tussendoor moesten we naar het laatste ouderspreekuur van het jaar en oh ja, er was ook nog even een informatieavond voor ouders van kinderen in combinatiegroepen, waardoor ik op mijn eigen verjaardag op school zat en niet thuis op de bank met een stuk taart.

Op het zomerfeest, om het einde van het schooljaar te vieren, haalde de conciërge van school de zolder leeg en zette die spullen op het plein te koop. Anders zou hij het toch maar weggooien. Ik heb op deze zelfde school gezeten en de kaarten die gebruikt werden voor topografie stonden ook tussen de oude spullen. Een feest van herkenning waren die platen. Ik zou je in 1990 nooit geloofd hebben als je had gezegd dat ik jaren later blij zou worden als ik die kaarten weer zou zien. Op dat moment was ik vastbesloten die ellendige dingen compleet uit mijn geheugen te wissen. Dikke blokkade erop. Klaar. Topgrafie. Bah.
Hoe dan ook, een paar weken geleden was ik helemaal blij toen ik die kaarten zag. Voordat ik het wist vroeg ik wat ze moesten kosten en vijf minuten later had ik Zwitserland gekocht voor 2 euro.

Oostenrijk kreeg ik er gratis bij. Dat zat aan de andere kant in de lijst.

Pas nadat ik Zwitserland had gekocht, vroeg ik me af wat ik er eigenlijk mee ging doen. Onderweg naar huis besloot ik dat ik de lijst zou ophangen in m’n studeerkamer (of nou, meer de man opdracht zou geven de lijst op te hangen), maar nu Zwitserland een paar weken in de woonkamer tegen de boekenkast aan staat, denk ik er eigenlijk over ‘m in de woonkamer te hangen. Veel te leuk om weg te stoppen! En dan Oostenrijk. Op die kaart staan Joegoslavië en Tsjechoslowakije! Zonde om die altijd maar aan de muurkant te hebben. Dus eigenlijk wil ik ze naast elkaar ergens ophangen. In een lijst met een zwarte rand, want zo ken ik die kaarten nou eenmaal. Maar waar?

In deze drukke maand, die ook nog eens zo snel voorbij vloog, schoot de studie er een beetje bij in. Die Time Turner zou verrekte goed uitkomen; kan ik even terug naar de dagen waarop de jongens op school zaten. Dan had ik misschien ook wat meer vertrouwen in het tentamen van eind augustus.