Bron: Vectorportal
Mijn dagen zijn goed gevuld en vervelen komt in mijn woordenboek niet voor. Al van kleins af aan kan ik mezelf prima vermaken en ik heb altijd wel iets te doen. En anders bedenk ik wel iets. Nu zou je denken dat een rechtenstudie aan de OU voldoende is om me van de straat te houden, maar die vlieger gaat niet helemaal op. Op de momenten dat mijn kinderen niet op school zijn is het bijvoorbeeld vrijwel onmogelijk eens even lekker te gaan zitten voor m’n studie. Betekent natuurlijk niet dat ik niet iets anders zou kunnen doen. Zoals schrijven.
Eind vorig jaar begon ik daarom als blogger op recht.blog.nl. Ik schreef daar al over de snelkookpanmoord, de salamanderman en konijn Punkie. Toch bleef er nog een gat tussen mijn ervaringen als OU-studente hier en het recht in het algemeen daar. Daarom begon ik in januari met het schrijven van ‘pleitnotities‘ en schreef ik over mierenneuken, oude koeien en de Zumbaformule en de aansprakelijkheid van de sportschool. Dus ik zou zeggen: Lees, like (hier en hier) en reageer!
Er was plaats voor meer en na wat heen en weer mailen met de redactie van Modulair (het studentenmagazine van de OU) kreeg ik een rubriek ‘aangeboden’. De eerste modulair met een bijdrage van mij verschijnt over een week of vier. Ik ben zó benieuwd! Modulair is vanaf dit jaar een kwartaalblad en ‘mijn’ rubriek is een vaste. Over twee maanden kan ik weer aan de slag voor de volgende uitgave en daar kijk ik nu al naar uit.
Ik ben ook nog altijd secretaris van de Amsterdamse Juridische Vereniging; lezingen, pleitsessies, vergaderingen… Inmiddels kunnen we ons alweer bijna gaan richten op het vullen van studiejaar 2013/14. Begin 2014 wil ik beginnen met het integratiepracticum, dus ik moet dit jaar alle nog openstaande vakken wegwerken, terwijl ik ook op zoek ga naar advocaten die het leuk vinden een lezing te houden of als rechter een pleitsessie voor te zitten. Daarna is het zaak die advocaten te combineren met OU-docenten die een praatje willen komen houden, afgewisseld met de reguliere tentamenperiodes. Blij dat ‘agendabeheer’ me goed afgaat!
Als klap op de vuurpijl leek het me ook wel leuk, handig, interessant, <vul zelf maar in> om Latijn te leren, als tussendoortje. Een soort tutor was daarbij wel handig geweest, want schrijven is best te doen, maar uitspraak… Geen idéé! Maar goed, ik ken verder niemand die iets met Latijn kan, dus er is niemand die zal zeggen dat het nergens naar klinkt. Dat komt dan wel weer aardig uit.
Dus waar het eigenlijk op neerkomt: ik heb het naar m’n zin! Doe vooral veel dingen die ik ontzettend leuk vind en verveel me eigenlijk geen seconde. Het enige dat die stemming zo nu en dan verprutst zijn mensen die opmerken: ‘Druk? Jij? Maar je bent toch gewoon thuisblijfmoeder?’
Gezellig dat je langskomt op Josanne in her own write! Kijk rustig even rond, snuffel wat in m'n archief en als je een vraag hebt klik je gewoon op 'contact'. Eerst een fatsoenlijke introductie lezen? Dat kan via 'about'. Viel Spaß!
Uitspraak van Latijn is een hachelijke zaak – tenslotte werden er in die tijd geen opnamen gemaakt. Traditioneel waren er drie manieren om het uit te spreken. Omdat in de renaisance veel voor de wederopleving van het klassieke Latijn is gedaan door Erasmus en Thomas More was het in Engeland gewoon om Latijn volgens de uitspraakregels van het Engels en op in de rest van Noordwest Europa volgens de regels van het Nederlands uit te spreken. De katholieke kerk sprak en spreekt Latijn uit volgens de regels van het moderne Italiaans.
De taalwetenschap bleek toch wat meer te kunnen zeggen over ontwikkeling van klanken en tegenwoordig is in wetenschappelijke kringen de heersende leer: uitspraak volgens de regels van het Nederlands, maar spreek de u uit als oe, de c altijd als k (dus anders dan in het Frans ook voor een e of een i), de ae als ai en de ti als het Engelse woord voor thee, dus niet als tsi. als in het Nederlandse ambitie.
De klemtoon ligt doorgaans op de voorlaatste lettergreep wanneer die lang is en die daarvoor als de voorlaatste kort is. Een klinker gevolgd door een andere klinker is doorgaans kort, een klinker gevolgd door twee of meer medeklinkers doorgaans lang.
Having said that: Caesar wordt in Nederland vaak Seesar genoemd, Cicero tsitsero.
Dank je! Soms kan een mens via Google ook gewoon te veel informatie vinden. Caesar en Cicero zorgden inderdaad voor de nodige verwarring (‘maar dan kan dát toch nooit kloppen?!’).
Haha, een bezige bij, knap hoor 😉 En tjah, dergelijke opmerkingen lekker negeren, ook ik heb er als ‘luie, van overheidsgeld profiterende’ student mee te maken. Je krijgt mensen toch nooit uitgelegd wat je nu precies allemaal doet, een mening is al snel gevormd..
Om dan maar te zwijgen van die mensen die zeggen: ‘Ben je nou nóg bezig? Ik heb ook weleens een LOI-cursus gedaan en daar was ik toch een stuk sneller mee klaar dan jij!’ Aaaaargh!