Even bijkletsen: Stop de tijd
Mijn polsblessure begin maart was een aardige wake-up call. Het letterlijk even stil moeten staan, zorgde voor nieuwe inzichten en inspiratie.
Mijn polsblessure begin maart was een aardige wake-up call. Het letterlijk even stil moeten staan, zorgde voor nieuwe inzichten en inspiratie.
Het duurt even zesentwintig jaar, maar dan wordt het wel écht tijd om dingen recht te zetten met die ene docent waar je naar eigen zeggen een hekel aan had.
Och nee toch… Een blessure?! Loop ik daarom zo moeilijk? Kwam ik ‘m weer niet tegen trouwens hè… En ik ging ‘op bezoek’ bij mijn omaatje.
Ik vond vandaag wel een mooi moment om mijn favoriete posts van het afgelopen jaar nog even uit te lichten.
Een halve marathon. En dan die van Leiden, eind mei. Nog bijna 6 maanden weg, dat was voldoende tijd om van 10 naar 21 km te trainen