Mijn oudste zoon is inmiddels in groep 8 beland. Dat vind ik echt een bizar idee, want ik kan me mijn eigen laatste jaar op de basisschool nog zo goed herinneren. Ik zie de leerkracht van dat jaar nog met gemak voor me en het gevoel dat hij me gaf (oninteressant, lui en dom kind) ben ik nog steeds niet vergeten. Het was een vreemd jaar, tegelijkertijd ook wel een leuk jaar en gevoelsmatig is het ook pas net een jaar of vijf geleden. Ok, misschien tien. In werkelijkheid is het 27 jaar geleden (ja, ik zei het echt).

Al toen ik op school zat, was een kwartier voordat de school begon een leerkracht aanwezig op het plein. Als de bel ging, moesten we per klas een rij maken, twee aan twee, en zo gingen de klassen een voor een naar binnen. Ik wist toen al niet beter dan dat er een pleinwacht was. Dus toen mijn kinderen voor het eerst naar school gingen, keek ik daar niet van op. Ik stond er niet eens bij stil.

Inmiddels is het ‘uit’ om in klassenrijtjes de school in te gaan als de bel is gegaan. Kinderen mogen buiten blijven tot de bel, ze mogen ook eerder naar binnen. Jas uit, spullen uit de tas en alvast de klas in. Héél fijn als het regent. Maar de klas van de leerkracht die pleinwacht heeft, moet buiten blijven. Logisch ook, anders is er in het lokaal geen toezicht op de kinderen die al naar binnen zijn gegaan en je wilt natuurlijk niet dat er op zo’n moment iets gebeurt. Kinderen die van een tafel stuiteren en er dan achter komen dat ze helemaal niet stuiteren maar gewoon plat op hun smoel vallen, dat idee. Dus ook daar maakte ik verder niet te veel gedachten aan vuil. Leerkracht buiten? Dan de kinderen ook niet in de klas.

Blijkbaar zijn er ook ouders die daar wél een heel groot probleem mee hebben en dat heb ik dit jaar pas voor het eerst gemerkt. Zo vanzelfsprekend als ik het vind dat de kinderen bij de leerkracht buiten blijven, zo belachelijk vond een aantal andere ouders dat idee. Zó veel negativiteit over de pleinwacht, dat ik echt met open mond heb staan luisteren naar een van die moeders.

Het was niet normaal dat kinderen buiten moeten blijven als de leerkracht buiten is. Ze kunnen heus wel rustig op hun stoel gaan zitten (hahaha, ja echt? Heb je weleens in de klas gekeken voordat de bel gaat, zelfs als de leerkracht in de klas is?!) en zij moest verdorie naar haar werk! Nu moest ze een kwartier langer wachten voordat ze weg kon, omdat ze bij haar kind moest blijven.

De juf was verbaasd: “Daar is de pleinwacht toch voor, dat je je kind op het plein bij de juf kunt achterlaten en zelf naar je werk kunt?” Nee, die moeder moest en zou haar kind in de klas achterlaten en niet op het plein. Ik vond het bizar. Er zijn ook genoeg kinderen die níet meer naar school worden gebracht. Omdat ze in groep 8 zitten bijvoorbeeld, of omdat ze vlak bij school wonen. Dan is het als ouder toch een prettig idee te weten dat er een kwartier voor de bel een leerkracht op het plein rondloopt om de boel in de gaten te houden, ruzies te sussen en erop toe te zien dat er geen ongelukken gebeuren? Maar die moeder was niet te overtuigen. Pleinwacht was belachelijk en dat de klas van de leerkracht met pleinwacht buiten moet blijven gewoonweg bespottelijk.

Alhoewel bijna onmogelijk vond ik het nog verbazingwekkender dat deze moeder bijval kreeg van een aantal andere ouders. Inmiddels is dit gebeuren alweer een week of drie oud, maar iedere keer als een van de leerkrachten van mijn kinderen pleinwacht heeft, moet ik er stiekem weer om grinniken.

Maar ondertussen vraag ik me wel af of ik de enige ben die pleinwacht doodnormaal vindt. Is die pleinwacht nou echt zo idioot? Of ouderwets? En de regel dat kinderen buiten moeten blijven als er geen toezicht is in de klas? Roept u maar, ik ben héél benieuwd!

Uitgelichte afbeelding van Element5 Digital via Unsplash.