Lang, lang geleden, ver voordat ik een volwassen leven ging leiden als verantwoordelijke echtgenote en moeder, was ik hartstikke single. Ik vermaakte me meer dan prima in mijn eentje en ik maakte de mafste dingen mee. En als ik in de buurt kwam van leuke mannen, dan veranderde ik in – zoals ik het destijds zelf omschreef – een onhandige kloon van Georgina Verbaan.

Destijds deelde ik alles op m’n blog. Die posts staan nu niet meer online, want ik werd natuurlijk een serieuze rechtenstudente die de advocatuur ambieerde, dus ik dacht dat deze stukjes mijn carrière to be meer kwaad dan goed zouden doen. Anyway, de periode waarin ik zo 23, 24, 25 jaar was, was ontzettend leuk. Ik studeerde Duits, woonde op mezelf en kwam weleens een leuke man tegen.

Zo was er de buurman van wie ik nogal gecharmeerd was, ik had plannen om me van de trap te storten om maar een reden te hebben om bij de nieuwe huisarts langs te gaan, ik reed docenten aan tijdens het fietsen omdat ik op zoek was naar m’n huissleutels en er was dat akkefietje met water dat uit een flesje spoot omdat ik even het verschil tussen Spa blauw en Spa rood uit het oog verloren was. En dit is natuurlijk nog maar het topje van de ijsberg. Het duurde dus ook niet lang totdat iemand tegen me riep: “Christus Jo, iedere keer als ik de film Bridget Jones zie, moet ik aan jou denken!” Ik deed haar niet denken aan Bridget, nee, Bridget deed haar denken aan mij.

Niet lang daarna leerde ik m’n ex kennen en werd alles wat serieuzer. Het grappige is dat op het moment dat ik afgelopen zomer de sleutels kreeg van m’n eigen huis, de maffe gebeurtenissen zich ook weer begonnen op te stapelen. Toen ik verhuisde was het hek helemaal van de dam. Er is alweer een dramatisch slechte date geweest, werkelijk om te huilen en zó slecht dat het ook weer bijna ongeloofwaardig wordt, maar er is ook één dingetje anders dan in mijn vorige single leven: er is nu een Daniel Cleaver.

Daniel Cleaver was de foute man in het leven van Bridget; mijn Daniel Cleaver heet natuurlijk anders en is ook wel, nou, ongeveer 1000 keer fouter dan film-Daniel. Optimistisch als ik ben, ga ik er dus maar van uit dat er voor mij nu ook een Mark Darcy is (die met een beetje mazzel dus ook 1000 keer beter is dan film-Mark), die ik – in tegenstelling tot de film – alleen nog even moet tegenkomen. Misschien heet mijn Mark ook wel gewoon Mark, heeft ie alleen een iets andere achternaam en moet hij alleen nog even van mijn bestaan op de hoogte gebracht worden.

Hoe dan ook, ik heb net mijn vlog van afgelopen week ge-edit. Die komt morgen online en ik moet zeggen dat ik als single toch niet echt heel veel anders ben dan al die jaren geleden. Het enige verschil is misschien dat ik mezelf wat minder serieus neem dan toen. Ah, nee, en een groot verschil is de aanwezigheid van Daniel Cleaver. Gelukkig ben ik inmiddels oud en wijs genoeg om vér bij hem uit de buurt te blijven.

Denk ik.