Road to 21K – de verloren week (3)

Het was pas week 3 en het ging al helemaal mis. Ik ben nog nooit vrolijk geworden van het najaar, als kind waren de herfst en de winter ook al mijn minst favoriete seizoenen, maar dit jaar heeft het duidelijk bizar veel invloed op mijn humeur.

Later licht, vroeger donker, kou, grauw, grijs, geen zon, regen… Ik vind het echt verschrikkelijk dit jaar. Het is niet dat ik geen zin heb in de leuke dingen die gepland staan, maar echt, als ik de deur niet uit hoef, dan ben ik extreem opgelucht. Alleen moet ik dus elke dag de deur uit en ik moet dus ook echt elke dag de wekker zetten – behalve op zondag. En het valt me dit jaar zwaarder dan ooit.

Dus op een drukke dag twintig keer natregenen en dan omdat ik zo nodig moet hardlopen nog een keer extra? No. Way. Als ik dan eenmaal binnen ben, opgewarmd en opgedroogd, dan ga ik écht niet naar buiten om een rondje te rennen. Lekker op de loopband dan, droog, in de sportschool? Strak plan, als ik niet naar die sportschool toe had hoeven gaan.
Ik realiseer me nu ook ineens dat ik de meeste home gym-equipement in het najaar aanschaf. Dat kan geen toeval zijn. Ik weet ook zeker dat als ik ergens 1500 euro in een oude sok onder m’n matras zou hebben liggen zonder dat ik zou weten wat ik met dat geld moet, ik inmiddels een loopband voor thuis had aangeschaft.

Deze trainingsweek leek verloren, totdat ik op zondag moest denken aan een uitspraak van een personal trainer nog niet zo lang geleden:

“Krachttraining is de sleutel. Serieus, geloof me: als je je rot voelt, helpt krachttraining! Echt!”

Nou goed, baat het niet… Dus ik haalde een step, halter en halterschijven uit de kast en stond middenin m’n huiskamer een uur te bodypumpen. Na dat uur deed mijn hele lijf zeer en voelde ik me nog steeds rot. Stomme personal trainer. Met z’n stomme uitspraak.

Op mijn lessen na (die natuurlijk gewoon werk zijn en geen training voor mezelf), was dit mijn trainingsweek. Daar baalde ik natuurlijk ontzettend van, maar ik besloot ‘m in de boeken te zetten als “de verloren week”. Tussen het eerste deel van m’n schema en het tweede heb ik twee bufferweken ingebouwd (alsof ik dit voorzag), dus ik schoof de rest van mijn programma een week op. So far so good. Geen man overboord, op naar week 4.

Road to 21K – week 2 —– Road to 21K – week 4