Als ik later oud, grijs en versleten ben, zal ik ongetwijfeld nog wel eens terugdenken aan deze periode. “Oh ja, toen corona opvlamde. Dat weet ik nog wel!” Ik weet zeker dat ik deze periode – naast gek en veel tijd met de jongens – de rest van m’n leven zal associëren met LaBlast.

Want ook al was het jaren geleden dat ik stijldansen moest opgeven vanwege een partnergebrek, ik bleef het missen. Ja goed, Zumba was een fijn alternatief voor het gemis en het was een les die ik zó graag gaf, dat ik ook licenties binnenhaalde voor specialties en uiteindelijk dieper de fitness indook met STRONG en BodyBalance. “Je móet kiezen: van alle lessen die je geeft, mag je er de rest van je leven nog maar eentje doen; welke?!” Ik kon niet kiezen. Ze zijn niet te vergelijken, alledrie leuk en ik wilde ze alledrie niet missen. Stel me die vraag nu en ik zal je vertellen dat – alhoewel ik ze ga missen – ik ze zonder pardon aan de kant schuif voor LaBlast.

Eind vorig jaar, toen het programma Dancing with the Stars op z’n eindje liep, besloot ik één van de juryleden, Louis van Amstel – die ik nog “kende” uit de tijd dat ik iedere vrije minuut in de dansschool doorbracht – door Google te halen. Om vervolgens te ontdekken dat hij een dansfitnessprogramma had ontwikkeld. “Hm, zoiets als Zumba zeker?” Dacht ik nog, terwijl ik dat dansfitnessprogramma opzocht.

Ik had dat nog niet koud gedacht of ik ontdekte al dat het allesbehalve Zumba was. De enige overeenkomst is dat het beide dansfitness is, maar daar houdt iedere vergelijking ook wel op. LaBlast is gebaseerd op stijldansen en alle dansen die ik kende uit mijn stijldansperiode kwamen dus ook voorbij: Quickstep, Tango, Foxtrot, Weense wals, Chacha, Samba, Rumba, Jive, Paso Doble… Mét een fitnesstwist, maar wel onmiskenbaar de dansen waar ik zo ontzettend van hield. Na het twee minuten durende promofilmpje was ik verkocht en een goeie maand later belandde ik op een Instructor Training. Als iets zó bij je past, dan moet je er ook gewoon volledig voor gaan hè.
Na die training was ik alleen maar enthousiaster, dus ik maakte een eerste les, zorgde dat ik er klaar voor was om die te introduceren op de sportschool… En toen kwamen we met z’n allen thuis te zitten. En bedankt, corona.

We zijn inmiddels zes weken verder, maar inderdaad: bedankt, corona! – en nu níet sarcastisch bedoeld. Vanaf de eerste dag dat we hier de intelligente lockdown ingingen, geef Louis dagelijks online lessen. LaBlast is normaal gesproken al heel afwisselend (alle tijdperken, genres, dansen, artiesten), nu bedenkt Louis thema’s voor de lessen. Boybands, 60’s, musicals, diva’s, country… Geweldig! Echt het hoogtepuntje van de dag!

Voor instructeurs is er iedere donderdag een online seminar, waarin Louis wat dieper ingaat op bepaalde aspecten van LaBlast. Superinformatief, superinspirerend en ik kijk ook nooit meer hetzelfde naar appels.
Op maandagen geeft hij Ballroom webinars, waarin de focus minder op het fitnessaspect ligt en meer op de techniek van de dansen zelf. Onvoorstelbaar leerzaam en verhelderend. Hoe vaak ik al niet heb gedacht “ah man! Dat had ik in 1997 moeten weten joh!” – ik ben de tel kwijt.

Bovendien heeft LaBlast de instructeurstrainingen ontzettend snel weten om te zetten naar een virtuele variant, waardoor ik vanuit m’n huiskamer ook m’n certificaten voor Line dancing en Splash kon halen. Splash ja – stijldansen met een fitnesselement in het zwembad! Hoe gaaf is dat?! Ik kan niet wáchten om dat te gaan geven joh. En dat uit de mond van iemand die al jaren een hekel heeft aan zwembaden en alles wat daarbij hoort. Nou, dan doe je als bedrijf iets goed hoor…

“Oh ja, toen corona opvlamde. Dat was die periode dat de jongens en ik veel tijd met elkaar doorbrachten ik dagelijks de woonkamer ronddanste dankzij LaBlast. Ja. Ondanks dat het allemaal heel onwerkelijk was, was dat ook wel een fijne periode, waarin ik met volle teugen genoot van alle mogelijkheden die er waren. Goh. Is dat echt alweer 45 jaar geleden?”