Bron: Anders Sandberg http://flic.kr/p/21jnk9

Bron: Anders Sandberg

De Advocatenorde stelt ‘advo-coaches’ voor om advocatuur en allochtone rechtenstudenten nader tot elkaar te brengen.

Volgens Anja Oskamp, decaan van de rechtenfaculteit van de VU, zijn er heel wat studenten die of eerste generatie zijn of niet over een netwerk beschikken dat hen op een gemakkelijke manier in contact brengt met de beroepsgroep.

In januari las ik het artikel ‘Advo-coaches’ brengen meer diversiteit bij Mr. Online, waaruit bovenstaande quotes komen. En al sinds januari denk ik daar zo af en toe eens over na. In beginsel een prima initiatief lijkt me, om studenten die geen ingang bij de advocatuur hebben, maar die wel een carrière in de advocatuur ambiëren op weg te helpen en te introduceren bij deze beroepsgroep. Maar waarom die nadruk op de allochtone rechtenstudent?

Ik ben de eerste jurist in de familie. Op mijn opa (die architect was) na, geloof ik niet dat ik verder nog academici in mijn (naaste) familie heb. Ik beschik dus ook niet over een netwerk dat mij op een gemakkelijke manier in contact brengt met de beroepsgroep. Maar ik ben geen allochtoon en dus moet ik het zelf maar voor elkaar zien te krijgen? Is dat niet een beetje gek? Want als er -dus- autochtone rechtenstudenten zijn zonder een dergelijk netwerk, dan zou je toch bijna zeggen dat er ook allochtone rechtenstudenten bestaan die juist wél over zo’n netwerk beschikken? En zij krijgen dan wel een advo-coach, terwijl de allochtone student erbij staat en ernaar kijkt. En als je als allochtone rechtenstudent nou helemaal geen trek hebt in een advo-coach? Wordt hij je dan alsnog opgedrongen? Of komt die coach dan beschikbaar voor een gemotiveerde autochtoon?

Bovendien is ‘allochtoon’ ook wel erg breed. Alle allochtonen? Of alleen niet-westerse allochtonen? En welke definitie van ‘allochtoon’ gebruik je? Die waarin je allochtoon bent als je zelf in het buitenland bent geboren? Die waarin je allochtoon bent als jijzelf óf een van je ouders in het buitenland is geboren? Of die waarin je allochtoon bent wanneer jijzelf óf een van je ouders óf een van je grootouders in het buitenland is geboren?

Om ge-advo-coacht te worden moet je dus rechtenstudent zijn, een carrière in de advocatuur ambiëren, niet over een netwerk beschikken dat dat mogelijk maakt én je moet allochtoon zijn.
Ik studeer rechten, ik wil de advocatuur in, ik heb geen juridisch netwerk én -geloof het of niet- volgens de laatste definitie die ik net gaf van ‘allochtoon’ voldoe ik dus óók aan die voorwaarde; mijn oma is van niet-Nederlandse afkomst.

Laat die advo-coach maar komen! Voorkeuren: strafrecht en letselschade. Of gaat het een tikkie te ver om eisen te stellen?