Even bijkletsen: hier ben ik weer!

Hoe kan de zomer nu alweer voorbij zijn?! Hoe is het ineens september, jongens?! Dit kán toch helemaal niet?! Wat ook helemaal niet kan is dat mijn laatste geschreven post (de vlogs tel ik even niet mee) hier gewoon van 23 juni is. Waar zijn de afgelopen drie maanden gebleven? Het antwoord daarop is eigenlijk best simpel, en wie mijn vlogs volgt weet het ook wel: die maanden zitten in mijn huis. En in trainingen. En in een scheiding. Ik kwam dus nauwelijks aan schrijven toe.

En dus besloot ik gewoon lekker een nieuwe rubriek te beginnen hier: even bijkletsen. Want soms zijn er van die dingen die het vertellen meer dan waard zijn, maar die niet in een apart, eigen stukje passen. En om ze dan niet te noemen, dat is dan ook weer zonde. Dat betekent dus dat ik jullie nu ga bijkletsen vanaf mijn laatste post: BodyBalance.

Voor de eerste trainingsdag stond ik stijf van de zenuwen, maar dat bleek uiteindelijk nergens voor nodig. Het was een hartstikke leuke dag, ik merkte dat mijn lijf best meer kon dan ik dacht en ik keek heel erg uit naar de tweede trainingsdag. Maar die tweede dag was zwáár! Man man man! Vooral de fysieke challenge, waarbij alle poses tot in de kleinste details werden doorgenomen. Wat voelde mijn lijf weer lomp en log aan! Ik vreesde zelfs even dat ik helemaal m’n certificaat niet zou krijgen. Wat een ramp! En wat een opluchting toen ik dat certificaat wél kreeg. Wat een bijzondere training.
Het geven van BodyBalance vond ik wel echt heel spannend. Het was zó buiten mijn comfortzone, zo anders dan de lessen die ik tot dan gegeven had. Maar het ging goed; ik wende eraan en werd minder nerveus. Afgelopen zaterdag was het tijd voor m’n eerste kwartaalworkshop en daarbij had ik een beetje hetzelfde gevoel als bij de allereerste les BodyBalance die ik zelf volgde: “Dafuq?” Maar ik weet zeker dat dat gevoel ook verdwijnt en dat de volgende kwartaalworkshop héél anders zal voelen.

Ondertussen was ik dus ook druk op zoek naar een huis. Alhoewel Ian en ik gingen voor de vriendelijkste scheiding ever, merkten we wel dat samen in één huis wonen een uitdaging aan het worden was. Ik stond al een tijdje ingeschreven voor een woning en toen ik mijn wensen op de site wat aanpaste, kwam de bijna perfecte woning voorbij. Het was nog even een paar weken heel spannend of het door zou gaan, maar – spoiler alert – het ging door. De hele zomer hebben we als malloten geklust, wat niet bepaald ideaal was met een temperatuur van bijna 40 graden en – verrassing – de zon bijna de hele dag op m’n woonkamer. Het kwam af en inmiddels woon ik al bijna een maand op 50 meter afstand van Ian, wat voor de kinderen natuurlijk echt geweldig is. Ze kunnen koprollend naar hun vader, bleven in hun vertrouwde omgeving, hoefden niet van school te veranderen, maar kregen wél allebei een eigen kamer. Daar zijn ze zó vreselijk blij mee, dat ze nu meer ruzie lijken te maken dan voorheen. Echt hè.

Toen eenmaal duidelijk was dat ik zou verhuizen en hoe het financiële plaatje er daarna uit zou komen te zien, konden we ook verder met het officiële deel van de scheiding. We hadden een aantal afspraken bij de advocaat, kregen convenant en ouderschapsplan, zetten heel veel handtekeningen en de boel ging naar de rechtbank. De rechter sprak op 28 augustus de scheiding uit, wat echt een bizar toeval is: op 28 augustus 2006 gingen we in ondertrouw. De akte van berusting moet nu getekend en wel naar de gemeente, die de scheiding moet inschrijven en dan is het definitief. Ondanks alles toch best gek allemaal.

Het is ook best nog wel even wennen. Zeker nu de zomervakantie voorbij is en de jongens weer naar school gaan. Ze zijn een dag per week bij Ian en om het weekend, maar het ritme is er nog niet echt. We vergeten alle vier af en toe de meest basic dingen (zoals de beugel van de oudste, of knuffels), maar juist die momenten realiseren we ons ook weer hoe fijn het is dat we zo dicht bij elkaar wonen. Missende spullen zijn binnen vijf minuten gebracht of gehaald, echt heel fijn.

En nu is het dus september. Tijd voor nieuwe uitdagingen en projecten, alhoewel het van mij best iets minder mag dan de afgelopen maanden. Wat meer rust is ook niet verkeerd.

Hoe was jullie zomer?