Het was 2013, ik had een vlaag van verstandsverbijstering, en ik ging hardlopen. Omdat ik het wel goed wilde aanpakken, ging ik naar De Hardloopwinkel voor goede schoenen (om mezelf geblesseerd op de bank te krijgen hoef ik namelijk echt niet veel te doen). Investeren in loopkleding vond ik overbodig. Eerst maar eens zien of het wat was, dat hardlopen. In  m’n Zumba-cargo rende ik vast net zo prima.

Alle hardlopers die ik kende renden met Nike+, dus ik downloadde dat programma uit de App Store. En omdat ik ook wel snapte dat vanuit een aversie tegen hardlopen ineens gaan proberen 6 km te gaan rennen niet bepaald het allerbeste idee is dat een mens kan hebben, regelde ik ook de podcast van Evy. Hele volksstammen op mijn Facebooktijdlijn zwoeren bij Start to run, dus dat leek me een goede plek om te beginnen. Uiteindelijk werd het in 2013 helemaal niets met dat hardlopen. Als ik liep, liep ik met pijn. En alhoewel de fysioheld me weer op de been kreeg, was ik het zat.

Een jaar later begon het toch weer te kriebelen. Het werd buiten warmer, de hardlopers op mijn Facebooktijdlijn begonnen weer meer kilometers te maken en ach, was het nou echt zo rot geweest, dat hardlopen? Dus ik trok mijn hardloopschoenen onder het stof vandaan en begon weer met les 1 van Evy. Heel serieus nam ik het allemaal niet. Ik zou wel zien waar het schip strandde. Het schip strandde uiteindelijk in oktober, nadat ik van m’n eigen huis naar m’n ouders was gerend. Dat was een ruime 8 km, ik was supertrots op mezelf en vond dat ik wel een kleine hardlooprustpauze had verdiend. In november rende ik nog een klein rondje en daarna keek ik mijn hardloopschoenen pas weer aan toen het 2015 was geworden.

Ik snapte die eerste januari ook echt wel dat het Heel Geen Goed Idee was om weer gelijk naar m’n ouders te rennen, dus ik liep een rondje van een kilometer of drie. Het duurde zes weken voordat ik weer ging lopen en ik besloot maar weer met Evy 1 te beginnen. Ik liep het vrij makkelijk, maar het plezier in hardlopen was volledig verdwenen. En Evy was eigenlijk ook maar een verschrikkelijke doos. Ik deed nog wat verwoede pogingen, maar in mei liep ik voor het laatst. Hardlopen was stom.

Runtastic

Op 1 januari 2016 trok ik m’n hardloopschoenen toch maar weer uit de kast. Je hebt goede voornemens of niet, hè. Omdat het in 2015 niet wilde, was ik voor dit jaar iets heel anders van plan. Naast Nike+ had ik ook Runtastic Pro op m’n telefoon staan, waar ik ooit al eens een keertje mee gerend had toen Nike+ kuren had. Ik vond het toen een fijne app, maar was honkvast. Ik wilde nu een fris begin, dus ik opende deze app, downloadde een trainingsplan (beginner, run 30 min after 6 weeks of training) en ging van start.

Maar jeetje, wat was die eerste training heftig! Ik wist niet zo goed of dat nou kwam door al die maanden niets doen of dat het programma van Runtastic gewoon veel zwaarder was dan dat van Evy. Waar Evy’s eerste les bestaat uit 1 minuut rennen, 1 minuut wandelen, 4x 2 minuten rennen afgewisseld met 4x 2 minuten wandelen en 1 minuut rennen en 1 minuut wandelen, mocht ik van Runtastic die eerste keer 1 minuut rennen en 1 minuut wandelen. En dat tien keer! Na nog een paar trainingen was ik eruit: Runtastic is zwaarder dan Evy. Evy laat je drie keer per week trainen, waarbij elke training in die week hetzelfde is en waar je tussendoor wandelpauzes hebt van maximaal drie minuten. Runtastic laat je óók drie keer per week trainen, maar elke training kent andere intervallen. En oh ja, bij Runtastic duren de wandel-/adempauzes slechts 1 minuut. Eentje!

Hoe dan ook, ik had de gewoonte om hardlooptrainingen te plannen, daarmee te schuiven als het even niet uitkwam en dan gewoon de volgende training te lopen. Of daar nou een week of een maand tussen zat. Dus training 1 t/m 3 deed ik keurig in de eerste week van januari. Training 4 deed ik op 3 april en op 15 mei training 5. Het ging niet van harte allemaal, maar het ging. Alleen m’n schoenen… Die leken na die drie jaar sporadisch rennen toch echt wel op. Ik ging naar All 4 Running in Alkmaar, hardloopmeisje bekeek mijn oude schoenen en vroeg of ik geen last had van dat gat bij m’n hiel. Ik had heel dat gat nooit opgemerkt. Uiteindelijk stapte ik de winkel uit met een nieuwer model van diezelfde schoenen en ‘s middags liep ik training 6. En man man man, wat ging dat lekker! Ook training 7 ging goed op 26 mei. Ik tikte de 4k weer aan en liet m’n ouders weten dat ik alweer op de helft was.

Maar toen werd ik snipsnipsnipperdesnip verkouden en dat duurde lang. En eerlijk is eerlijk, met steeds zoveel tijd tussen al die trainingen was er van verantwoord opbouwen ook niet echt sprake. Dus toen ik op 19 juni training 8 wilde doen, ging het helemaal mis. De bedoeling was dat ik 5x 5 minuten zou rennen (met steeds 1 minuut adempauze). De eerste vijf minuten gingen nog wel, tijdens de tweede vijf minuten stortte ik nog net niet ter aarde. Ik slenterde terug naar huis en baalde. Wat was nou 5x 5 minuten?! Niks toch?!
(Aan de andere kant, als ik nu die training vergelijk met Evy’s les 8… Die bestaat uit 2 min rennen, 2 min wandelen, 2 min rennen, 2 min wandelen, 4 min rennen, 3 min wandelen, 3 min rennen, 3 min wandelen, 3 min rennen, 3 min wandelen.)

Omdat training 7 wél goed was gegaan, trok ik op 3 juli mijn hardloopschoenen weer aan en deed ik die training nog eens. Maar ook deze was ver-schrik-ke-lijk. Dit was niet best. Dat hardlopen, dat vond ik toch wel weer heel erg leuk om te doen. Maar dit geklooi was belachelijk. Ik moest het anders aanpakken. Dus ik gooide het hele trainingsplan overboord, downloadde een ander plan van 22 weken (commitment mensen, commitment) en ik nam me voor om er serieus mee aan de slag te gaan. Ik mocht van Runtastic kiezen op welke datum ik wilde beginnen. Startdata lagen steeds op maandag en ik wilde echt geen week wachten, dus ik koos 4 juli. En ik ging.

Commitment, dus

De eerste zes weken van dit trainingsplan zijn gelijk aan het plan dat ik overboord kieperde. Ik wist dus al dat het niet makkelijk zou worden, maar ik heb werkelijk geen seconde overwogen om terug te gaan naar Evy. Vastberaden als ik was kwam ik dus ook weer bij die achtste training. Ik zag er best een beetje tegenop, maar wat was het dit keer goed te doen! En ik ben er best trots op dat ik me de afgelopen vier weken keurig aan het schema heb gehouden. Geen training gemist, overgeslagen, verschoven of wat dan ook. Zelfs niet als het betekende dat ik – vanwege de reis- en werktijden van de man en vakantie van de kinderen – mijn rondje om 6 uur ‘s morgens moest rennen. OM ZES UUR ‘S MORGENS! Tik van de molen of niet, dat ik dat ervoor over heb geeft wel aan dat dit keer niet alleen het voornemen serieus was, maar de uitvoering ook.

Morgen staat training 14 op het programma en ik heb er zin in! 5 Minuten rennen, 20 minuten rennen, 10 minuten rennen. En om weer even de vergelijking met Evy te maken, zij doet in de veertiende training 4 min rennen, 3 min wandelen, 5 min rennen, 3 min wandelen, 5 min rennen, 3 min wandelen, 4 min rennen, 3 min wandelen. In haar laatste les laat Evy je 30 minuten rennen zonder wandelpauze(s). Training 30 van Runtastic bestaat uit 15 min rennen en na een adempauze van een minuut 40 minuten rennen. Bam!

Over 2 weken (in week 7 van het trainingsplan) komt er een vierde training per week bij, in week 10 een vijfde en vanaf week 13 bestaat het trainingsplan uit zes trainingen per week. Dat is de week van 26 september en ik hoop echt van harte dat hardlopen tegen die tijd zó in mijn systeem zit ingesleten, dat een beetje herfstweer mij echt niet meer gaat tegenhouden.

Of ‘t ‘m nu zit in de nieuwe schoenen, Runtastic Pro of het trainingsprogramma van Runtastic, ik heb werkelijk geen idee. Ik weet wel dat ik Runtastic Pro een bijzonder fijne app vind om mee te lopen. Geen gezeur over ‘kijk als je thuiskomt eens in de koelkast’ of ‘lopen is net mediteren’, en gewoon fijne muziek. Daar waren Evy en ik het ook nogal eens over oneens namelijk. In Runtastic Pro kan ik gewoon mijn eigen afspeellijst kiezen en de coach vertelt keurig wanneer ik moet rennen en wandelen. Verder houdt ‘ie z’n kwek. En oh, wat heeft Hans een fijne stem om naar te luisteren! Hans ja.

Runtastic doet (nog?) niet aan Nederlandse stemmen en de Engelse stemmen vond ik een beetje, ja, zeikerig. De Italiaanse mannenstem was geweldig, maar goed, als ik geen idee heb wat m’n coach me toeroept helpt dat natuurlijk ook geen zier. Zodoende kwam ik uit bij de Duitse Hans. Echt een fijne stem en ik ben er al helemaal aan gewend dat hij me in het Duits zwoel toeroept: “Noch zwanzig Sekunden Verschnaufpause”. Bij intervallen van 5 minuten of minder geeft Hans steeds de laatste minuut, de laatste 20 en de laatste 10 seconden aan en dan telt hij af: “Drei, zwei, eins… Nächstes Intervall fünfzehn Minuten laufen in einem angenehmen Tempo”. Vanaf 8 minuten geeft Hans het aan als een kwart, de helft en driekwart van de interval achter de rug zijn (“Du hast Dreiviertel des Intervalls geschafft.”) en telt hij de laatste drie seconden af.

De laatste training van dit programma is op 4 december. Ik mag dan 1 uur en 10 minuten rennen, zónder ‘Verschnaufpause’ en ik ben ontzettend benieuwd hoe ver ik op dat moment in die tijd kom. Tien kilometer? Elf?