Een dikke maand geleden gaf ik me op voor de Dam tot Damloop voor beginners en verklaarde mezelf meteen daarna voor gek. Ik die niet eens meer weet hoe de gymleraren van 2 tot 5 havo heetten of überhaupt wist waar in het Bona (waar ik als Agniet in 4 havo ineens naar verbannen werd) de gymzaal was. Ik kon me er dus totaal niets bij voorstellen en ik hoopte maar op die ‘Runner’s high’ waar ik zoveel over gelezen had.

Valkuil
Heel voorzichtig durf ik wel te zeggen dat ik denk dat ik een nieuwe hobby heb. En ik had inderdaad gelijk: hardlopen is de ultieme manier om mezelf uit te dagen en wedstrijdjes te houden met mezelf. Ik gebruik Nike+ en zie dus hoe ver ik heb gelopen, hoe lang ik er over deed en of dat beter of slechter is dan de keer ervoor. Let the games begin!

Tegelijkertijd is dit natuurlijk ook de grootste valkuil voor de doorsnee perfectionist. Liep ik de vorige keer 3.1 km, dan moet ik nu verder komen. En staat in het schema dat ik 2 minuten moet lopen, dan maak ik er voor mezelf drie van. Alsof hardlopen an sich al niet genoeg uitdaging is voor een voormalig fanatieke hardloophater, push ik mezelf om verder en langer te lopen dan het schema zegt. Want ik moet dat kunnen.

Exit Evy
Omdat ik zo ontzettend veel enthousiaste hardlopers ken die zweren bij Evy begon ik ook met Start to run. Ik heb een zwak voor Vlaams en ik hoorde iedereen lyrisch zeggen dat Evy hun toeriep: ‘Ik ben fier op u!’ Klonk goed! Dat wilde ik ook wel!

In de eerste les ging het al meteen mis tussen Evy en mij. ‘Het is zwaar,’ zei ze, (No shit!) ‘maar bedenk waarom je dit doet!’ (Omdat ik knettergestoord ben!)
Het kwam ook niet meer goed. Ik vond Evy een ontzettende tuttebel. Toen ze weer eens zei dat ik die laatste minuut hardlopen ook makkelijk zou volhouden en mijn reactie was: ‘Lekker makkelijk gezegd hè, met je achterwerk op een stoel in de studio!’ én ze nog niet één keer had gezegd dat ze fier op me was, besloot ik Evy de rug toe te keren.

Nu kijk ik op het beginnersschema hoeveel minuten ik zou moeten lopen en hoeveel minuten wandelen, ik zoek in iTunes de leukste muziekjes met de juiste tijdsduur en ik ren makkelijker, vrolijker, verder en langer. Who needs Evy!

Op zich zijn aanmoedigingen tussendoor best aardig, maar een vrouwenstem werkt voor mij duidelijk als een rode lap op een stier. Een sexy mannenstem die af en toe in m’n oor roept dat ik goed bezig ben zou beter zijn, maar goed, die zoek ik dus nog.

Fysioheld
De pret werd alleen een beetje bedorven door ontzettend veel pijn tijdens het lopen. Zo erg dat ik een keer huilend naar huis ben gestrompeld. Dus ik ging naar de huisarts, die me vertelde dat ik te veel sportte. Nu vond ik mezelf al gek dat ik voor de lol rondjes aan het rennen was, maar die huisarts was helemaal rijp voor het gesticht. Te veel sporten. Ik. Nooit gedacht dat een árts dat nog eens tegen mij zou zeggen.

Op doktersadvies deed ik rustiger aan, maar de pijn bleef. En omdat het steeds in mijn rechter enkel leek te beginnen, ging ik terug naar de Hardloopwinkel. Misschien hadden ze daar betere ideeën dan ‘je sport te veel.’ Ideeën hadden ze niet echt, wel een fysiotherapeut die mijn enkel nogal fascinerend leek te vinden, omdat die alle kanten op bewoog, behalve de goede. Of ik niet eens bij hem langs wilde komen, want dan kon hij mijn enkel losser maken. Losser ja. Die jongen was niet goed snik.

Ik ging toch. Baat het niet… Of iemand wel eens had gezegd dat de klachten bij m’n knie vandaan kunnen komen. Ehm, nee? Nou, er was een botje in mijn been dat links wel gewoon los zat, zoals het hoort, maar rechts zat ‘ie vast. Dus hij wilde dat botje losmaken. Kierewiet was ‘ie. Kon niet anders. Maar goed, baat het niet… Al schoot wel even door mijn hoofd ‘Als ik instem met dit idiote plan, kan ik hem dan nog aansprakelijk stellen als het finaal misgaat?!’
Botje los, hij trok nog even een keer of drie m’n voet van m’n been af en liet me een circusact uitvoeren om te zien of m’n enkel losser was. Hij leek blij, ik was vooral benieuwd of dít nou echt het ei van Columbus geweest was.

Daar kan ik kort over zijn: JA! Afgelopen zondag liep ik 5,75 km en stopte ik er alleen mee omdat mijn conditie niet meer verder wilde, niet omdat ik niet meer kon van de pijn. Vandaag liep ik 6,36 km. Pijnvrij. Niks ‘kierewiet’. Gewoon een fysioheld.

Die Dam tot Damloop wordt een eitje.