
Wegens succes verlengd: het leed dat scriptie heet
Het hoogtepunt van mijn rechtenstudie is al jaren het schrijven van m’n masterscriptie. Omdat ik daar zó van geniet, doe ik er gewoon nog een beetje langer over.
Het hoogtepunt van mijn rechtenstudie is al jaren het schrijven van m’n masterscriptie. Omdat ik daar zó van geniet, doe ik er gewoon nog een beetje langer over.
Een beetje creativiteit bij het interpreteren van het recht kan ik wel waarderen, maar je kunt het ook overdrijven. Na de afschaffing van de slavernij in 1863 roepen dat er op een bepaalde locatie geen slavernij bestond omdat het nergens terug te vinden was in de wet, gaat ook wel weer wat ver.
Afgelopen maandag kón ik het echt niet langer uitstellen. Met een zucht tikte ik een mailtje aan de studieadviseur en zette me schrap voor slecht nieuws.
Je hebt net een nieuw vriendje. Laten we hem voor het gemak lOUis noemen. Je bent straalverliefd en alles is rozengeur en maneschijn.
“Oude stijl-studenten zien de nieuwe master als een soort spook,” schijnt de mastermentor begin van dit jaar gezegd te hebben, “maar dat is nergens voor nodig!”