Bron: Open Universiteit Nederland

Gisteren was het vijf jaar geleden dat ik de Basiscursus recht in een virtueel winkelwagentje legde en op ‘bestel’ klikte. Alhoewel ik de afgelopen vijf jaar best wel een paar klaagmomentjes heb gehad, heb ik toch nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing (alsnog) rechten te gaan studeren. Behalve werken aan de toekomst, is het ook een hobby. ‘Moeten’ studeren is eigenlijk helemaal geen moeten. Het liefst zou ik hele dagen met mijn neus in de boeken zitten, maar met een peuter die nog niet naar school gaat, zit dat er gewoon niet in. Dat vind ik jammer, absoluut. Het gemiddelde bij de OU is zes modulen per jaar, ik heb er nu – vijf jaar, twee kinderen en een verhuizing later – 21 gehaald en daar ben ik best trots op. Al gaat het dan iets minder snel dan ik graag zou willen, en al heb ik het integratiepracticum een half jaar op moeten schuiven, 2015 is nog steeds een haalbare deadline voor de master.

Ik heb nog nooit zo hard moeten werken voor een studie als voor deze. Ik heb nog nooit zoveel plezier beleefd aan een studie als aan deze. Toen ik op ‘bestel’ klikte was ik gemotiveerd, maar op dit moment ben ik zo mogelijk nóg gemotiveerder. De bevestiging dat ik bij deze studie écht op mijn plek ben. Op de komende drie jaar! *proost*