Eind 2019 wenste ik me voor het komende jaar vooral balans en meer tijd met m’n kinderen en dat leverde een gigantische chaos op. Mijn plannen en doelen voor 2021 moest ik dus maar iets voorzichtiger formuleren, dacht ik zo, maar aangezien het jaar begon met een fikse verkoudheid inclusief keelontsteking van ruim een maand, denk ik dat ik toch nog niet voorzichtig genoeg was. Waar ik vanaf het begin van het jaar lekker wilde gaan knallen, besloot mijn lijf vooral lekker te gaan kuchen. Mijn nieuwe jaar zou dus beginnen op 1 februari. Januari had nog net even te veel weg van 2020.

Alhoewel ik het grootste deel van de maand januari zonder stem doorbracht, kreeg ik het wel voor elkaar om een scriptiestudente naar haar LLB te trekken en een online studiedag te begeleiden. Toen ik jaren geleden Duits ging studeren en iedereen me vroeg of ik dan voor de klas wilde, kreeg ik een rolberoerte. Ik had net twee jaar in het onderwijs achter de rug en dat was zó ontzettend niets voor mij…. Nooit meer voor de klas. Nooit!
Daar kom ik nu dus op terug, want wat heb ik het naar m’n zin als tutor bij de OU en als studiebegeleider bij Studiemeesters. Wat mij betreft zijn de OU en ik BFF’s en nemen we pas afscheid van elkaar in 2050. Ik vind het zelfs zó leuk dat ik bezig ben met het maken van een training voor rechtenstudenten. En ook dat smaakt naar meer.

Nieuwsgierig naar deze training? Hier vind je alle informatie!

Naast deze serieuze plannen heb ik ook wilde plannen. Of het in 2021 al lukt weet ik niet, maar ik wil dolgraag minstens een week naar Berlijn, minstens een week naar Valencia en minstens een week naar Parijs. Die drie plaatsen staan zó hoog op m’n bucketlist dat de rest van die lijst bijna uit het zicht is. Dus als iemand me vraagt waarom ik bezig ben met het onderhouden van m’n Duits, het oppoetsen van m’n Frans en het leren van Spaans… Hierom dus. En het perfectionistje in mij wil die talen dan ook gelijk naar (minimaal) C1-niveau hebben, maar daar kijk ik zelf verder niet zo vreemd van op.

De dwarsfluit die ik dit jaar weer uit de kast wilde halen, bleef daar tot nu toe nog even liggen. Hoesten kost onnoemelijk veel energie als je het een beetje goed wilt doen en hoestbuien tijdens het spelen doen de kwaliteit van het geluid ook niet veel goed.
Ook schreef ik op Instagram dat als het weer een beetje zou gaan meewerken, ik in februari ook het hardlopen weer lekker op wilde gaan pakken. Vervolgens kregen we het winterweer des doods, dus ik vermoed dat het universum dat niet heel erg met me eens was. Want hoe leuk ik hardlopen toch nog steeds vind, ik vertik het bij temperaturen onder de tien graden. En bij temperaturen onder nul kom ik überhaupt m’n huis niet uit. Ik… zeg “nee” tegen sneeuw. Hejstek winterslaap.

Maar goed, die sneeuw zal vanzelf weer verdwijnen, het zonnetje zal weer tevoorschijn komen, de temperaturen gaan oplopen en Covid gaat terug in z’n kooi. Ondertussen ben ik stiekem best blij met de chaos van het afgelopen jaar, want het bracht me de balans, het bracht me de rust, het bracht me de inspiratie en de ideeën, het bracht me de tijd met m’n kinderen…. Het bracht me op het punt waar ik nu ben. Ik ben zó klaar voor 2021.