Ik weet zeker dat ik de coronaquarantaine – naast gek en veel tijd met de jongens – de rest van m’n leven zal associëren met LaBlast.
Sport archief
Toen ik door het leven danste
Op feestjes kon ik nooit meedoen, want ik kon niet dansen. Maar toen ik dat eenmaal wel kon, kon ik alsnog niet meedoen.
Blessureleed
Het zal vast niemand ontgaan zijn: ik heb weer eens een blessure. Een vrij serieuze dit keer, die ook al een poosje duurt.
Road to 21K – week 4
De eerste 10 weken van mijn trainingsschema zijn met name bedoeld om weer ritme in het lopen te krijgen. Dit is het verslag van week 4.
Road to 21K – de verloren week (3)
De eerste 10 weken van mijn trainingsschema zijn met name bedoeld om weer ritme in het lopen te krijgen. Dit is het verslag van week 3.
Road to 21 K – week 2
De eerste 10 weken van mijn trainingsschema zijn met name bedoeld om weer ritme in het lopen te krijgen. Dit is het verslag van week 2.
Road to 21K – week 1
De eerste 10 weken van mijn trainingsschema zijn met name bedoeld om weer ritme in het lopen te krijgen. Dit is het verslag van week 1.
Road to 21K – maar nu goed!
Ik weet dat ik gezworen had nooit meer een halve marathon te lopen. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en blijkbaar heb ik tóch hardloopbloed.
Hardlopen & inzichten
Of ik een haat/liefde-verhouding heb met hardlopen? Nee, absoluut niet. Het is vooral veel liefde, met hier en daar een dipje.
Uitgemolken blessures
Dat ik mezelf mepte was de verrassing niet, maar dat dat kleine tikje deze blessure tot gevolg had, zag ik niet aankomen.
Body in balans
BodyBalance en ik was geen ‘match made in heaven’. Er was ook geen sprake van liefde op het eerste gezicht. Dus hoe kwam ik dan in vredesnaam op dit idee?!
Road to 42k?!
Zelfs de halve niet meer,” riep ik dan terug, “want nu weet ik wat voor pesteind het is!” Vooruit, misschien toch nog een keertje de halve, maar een hele marathon: NEVER NOOIT NIET!